MVO Exchange: perfect bestaat niet
Twee weken geleden organiseerden MVO Nederland en Agentschap NL een zakelijk evenement over Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen: hoe doe je nu op een goede manier zaken in het buitenland?
Onderwerpen die gedurende de dag aan bod kwamen waren bijvoorbeeld corruptie, ketenverantwoordelijkheid, communicatie, financiering en allerlei andere aspecten waar je in het buitenland mee te maken krijgt. Maar die ook vanuit Nederland enorm moeilijk te controleren en te beïnvloeden zijn. Want hoe kom je er achter of alles gaat zoals afgesproken in, bijvoorbeeld, die Chinese fabriek waar jij onderdelen inkoopt? En als je er wel achter komt dat niet alles gaat zoals je wil, wat doe je dan? Complexe dilemma’s, en dat blijkt telkens weer uit de ervaringsverhalen die ik van bedrijven hoor over deze thematiek.
Dat is ook wat me vooral is bijgebleven van deze dag, of wel de MVO Exchange: complexe materie dat bijna niet helemaal perfect uit te voeren is.
Zo was er een ondernemer die sprak over zijn bedrijfje dat intussen succesvol lampjes op zonne-energie verkoopt in een aantal landen in Afrika waardoor mensen in kleine dorpjes licht krijgen, ‘s avonds nog dingen kunnen doen, kinderen kunnen lezen en zo meer naar school kunnen. Allemaal ontzettend goed. Maar vanuit de zaal kwam de onvermijdelijke vraag: “Maar waar & hoe worden deze lampjes geproduceerd?”. In China, en hoe… dat wisten ze niet precies. De ondernemer gaf wel duidelijk aan dat wat hem betreft het doel van de onderneming is om licht te krijgen in die dorpen. En dat lukt. En aan de rest wordt gewerkt zodra hier goede en haalbare oplossingen voor zijn.
En er was de Dopper, het hippe waterflesje waardoor je gewoon kraanwater kan drinken en niet steeds nieuwe plastic flesjes water hoeft te kopen om die vervolgens weer weg te gooien. En een deel van het geld gaat naar een NGO voor waterprojecten. Wat wil je nog meer? Maar ook hier kritische, en terechte, vragen uit het publiek: “Waarom is dit wel geproduceerd van plastic? Waarom is het niet op z’n minst biologisch afbreekbaar plastic?” Etc. Nu blijkt dat het tweede niet technisch mogelijk is, maar het blijven scherpe vragen. Want zouden we in een ideale wereld niet van producten af willen die olie als grondstof hebben, en daarmee dus ook van plastic? Op dit moment zoekt de Dopper naar producenten in China voor een RVS-versie van de fles, maar ja… ook dat is niet zo makkelijk.
Dit zijn maar twee voorbeelden. Maar de dag zat hier vol mee. En niet alleen deze dag, maar veel andere ervaringen die ik hoor van bedrijven. Dit zijn niet alleen de ervaringen van kleine bedrijven, ook de grote multinationals van deze wereld lopen tegen dezelfde dilemma’s aan. Hoe goed deze bedrijven ook bezig zijn, ze hebben ook nog een lange weg te gaan. Maar gelukkig gaan ze allen met vertrouwen die weg op.
Perfectionisme op het gebied van MVO en duurzaamheid blijkt in elk geval niet te bestaan. Een bedrijf dat denkt zijn MVO-beleid zo in te kunnen richten dat het daarmee alle issues heeft afgedekt komt dus bedrogen uit. Want ja, de dilemma’s zijn ook vaak moeilijk bij elkaar te brengen.
Dit bleek ook eerder deze week weer toen een bedrijf vertelde over hun afwegingen bij inkoop in China, bijvoorbeeld rond overuren. Je wil als Nederlands bedrijf voorkomen dat jouw leverancier zijn mensen veel te veel uren laat werken. Maar ja, stel nou dat dat komt omdat jouw klant heel snel een grote order geleverd moest hebben? Maar ook: bij deze productielocaties in China werken vooral migranten. De enige reden voor hen om naar die plek te komen is om te werken, zo veel mogelijk om zo veel mogelijk geld te kunnen verdienen en terug te sturen naar hun familie en kinderen. Dus wat nou als zij gewoon die extra uren juist willen maken, en anders wel naar de buurman gaan om te werken…?
mthld 